خواص دارویی لاله واژگون

لاله واژگون گیاهی است بومی منطقه گسترده‌ای از آناتولی ، فلات ایران و کوهپایه های هیمالیا آن را گُل اَشک و اشک مریم نیز نامیده‌اند زیرا مقداری شبنم در بین این گل‌ها جمع می‌شود و سپس از گل به پائین می‌چکد. 

عمر این گیاه بسیار کوتاه است. گل‌دهی آن از اوایل اردیبهشت آغاز می‌شود و در فصل بارش پایان می‌یابد. 

لاله واژگون از گیاهان علفی پیازدار و چندساله‌است که تاکنون ۱۵ گونه آن در ایران شناسایی شده‌است. گونه زرد کمرنگ متمایل به لیمویی این گل‌ها موسوم به لاله گرگانی بین ۵۰ تا ۸۰ سانتیمتر ارتفاع دارد. فاصله کاشت 35 سانتیمتر ، خاک: مرطوب و غنی و دامنه های سنگلاخی و صخره‌ای ،حساسیت: مقاوم به سرما ، عمر گل: 3 هفته ، رنگ گلها: زرد، نارنجی، قهوه ای متمایل به قرمز، زنگوله ای ، برگها: کشیده و مجتمع ، ازدیاد: تقسیم بوته ، زمان گلدهی: فروردین و اردیبهشت در نواحی شمالی زاگروس و در مناطق جنوبی در اواسط تابستان ، زمان کاشت: شهریور، مهر، آبان ، زمان تقسیم بوته: شهریور و مهر

خواص دارویی این گیاه اصولاً در پیاز این گیاه است. پیاز این گیاه داروی مؤثری برای دردهای رماتیسمی و دردهای مفصلی و پاک‌کننده دستگاه کبدی است. البته این گیاه جزء داروهای سمی است و مصرف آن باید زیر نظر پزشک باشد. 

اثر ضددردی پیاز گیاه لاله واژگون به علت وجود موادی موسوم به آلکالوئیدهای ایمپریسین و فرتیسین در این گیاه است. 

تاکنون شصت گونه از از این گیاه شناخته شده‌است. پیاز آن به صورت یک غده متورم، گوشتدار بوده و دارای مقدار زیادی نشاسته و چندین عامل دارویی است و چون تازه باشد سمی بوده و قابل خوردن نیست، ولی در چین سمیت آن را گرفته و در آشپزی از آن استفاده می‌کنند.